In 1884 werd ze aangenomen als lerares Russisch voor groothertogin Elisabeth Feodorovna, de oudere zus van prinses Alice van Hessen-Darmstadt. Blijkbaar slaagde de lerares erin een gemeenschappelijke taal met de student te vinden en een goede reputatie op te bouwen. Na de verloving in 1894 van de erfgenaam van tsarevitsj Nikolaj Alexandrovitsj met prinses Alice, werd Ekaterina Schneider naar Londen geroepen om de bruid Russisch te leren. Alice’s studie bij Ekaterina duurde enkele jaren. In een brief van 4 februari 1895 aan haar oudere zus Victoria van Battenberg. Alexandra Fedorovna schreef dat
“Schneiderlein” (zoals ze haar leraar achter haar rug noemde) in het Winterpaleis woonde, dat “ze onlangs 38 of 39 werd. Ze komt elke ochtend en we studeren hard. Ze leest me ook een uur voor het eten voor”.
Ekaterina deed haar werk goed: de meeste tijdgenoten die met de keizerin communiceerden, merkten op dat de tsarina de Russische taal goed beheerste. Bovendien kon Ekaterina vriendschap sluiten met haar leerling, en ze raakten voor het leven verbonden. Zelfs nadat de diensten van een leraar niet langer nodig waren, ontving ze de functie van docent aan het Hof (vanaf 11 augustus 1904 en woonde ze haar hele leven in het Winterpaleis, en vervolgens in het Alexander Paleis van Tsarskoje Selo. In de koninklijke familie werd ze bij haar koosnaam Trina genoemd.
Ekaterina kon geen dienaar van de koninklijke familie in de letterlijke zin van het woord worden genoemd. Door de jaren heen is ze een deel van de familie geworden. Ekaterina Schneider trouwde niet, ze had geen eigen gezin, haar leven was gericht op de koninklijke familie. De grootte van haar appartement getuigde van haar status: op de tweede verdieping van de ‘suitehelft’ van het Alexanderpaleis omvatte het appartement van Ekaterina zeven kamers: de eerste volkskamer, de tweede volkskamer, de gang, de woonkamer, slaapkamer, badkamer en zelfs een naaisterkamer. Ze woonde 23 jaar naast Alexandra Fedorovna en bekleedde al die tijd de officiële functie van hofdame.
